Dinsdag 1 juli 2025.
8 u ontbijt, met keuze in overvloed: worstjes, eitjes, omelet, tomaten, komkommer, charcuterie, toastbrood, croissants, ontbijtgranen, koffie of thee naar wens.
Na het ontbijt briefing door Jef, daarna fietskleding aan, kamer leegmaken, sleutel afgeven, bagage in de camionette, drinkbus vullen, en dan nog een groepsfoto voor het hotel en kunnen we vertrekken. Het is dan 9.20u.
Deel 2 van de Transalpina staat op het programma, met serieus steile hellingen, gaande van 8% tot 14%. Er zijn er 2 blij dat ze de volgwagen bemannen!
Op 14 kilometer is er een eerste korte stop voorzien, de volgwagen volgt even niet langer achter de laatste fietsers, maar rijdt door om de fietsers boven de kans te geven iets warms (windstopper, regenvestje) aan te trekken, en om foto’s te maken van de aankomst. Maar er waren al 4 snelle fietsers: Stijn, Luc, Linda en Willy, zij reden een kort stukje terug zodat Hilde toch hun aankomst op de foto kon zetten.
En koud dat het daar was! Volgens de weer-app was het er 18 graden, maar noord-westenwind en de zon verdween dikwijls achter een grijze wolk en dat voelde je direct!
Iedereen kon wat drinken, een frangipanneke of wafel eten, en dan terug de fiets op, tot aan het bord “Transalpina” voor nog een groepsfoto.
Daarna volgde een lange lange afdaling, wat ongetwijfeld deugd deed. Doorheen een skigebied, met uitgestrekte vergezichten. Machtig!
Om 11.30u telefoon van pension Siva, ze willen graag weten hoe laat we straks gaan arriveren, en de mevrouw had mijn nummer gekregen van Mister Paul (Helsen). Uur van aankomst is moeilijk in te schatten, dus we hebben gezegd vermoedelijk tussen 5 en half 6. We hebben afgesproken dat we terugbellen deze namiddag “if there are changes.”
Om half 12 is er nog een korte bevoorrading, en dan terug de fiets op naar Sacelu, waar we pizza gaan met zicht op de modderbaden. Een attractie op zich.
Om 13.30u zijn we aan “de modderbaden”, het is er warm met gelukkig grote parasols! Drank wordt besteld en 9 pizza’s, margherita, capricciosa en quattro stagioni, lekker en goed gebakken: er bleven maar 3 stukjes over. Bier zonder alcohol en homemade lemonade waren populaire drankjes. Toen we gingen betalen, gaf de pizzabakker ons 12 halveliter flesjes Aqua mee, in dank aanvaard door ons.
Om kwart voor 3 wordt gestart voor de namiddagrit, maar er werd eerst nog duchtig zonnecrème gesmeerd.
Op km 105,5 stoppen we nog voor een bevoorrading, ‘t zal nodig zijn met deze temperaturen! Het is ongeveer 31 graden…
Landschap is heel anders dan in de voormiddag: eerst vrij vlak en dan licht glooiend. Als we door de opeenvolgende dorpen rijden, zien we elektriciteitspalen met ooievaarsnesten, met al grote ooievaarskuikens.
De 5 laatste kilometers voor de bevoorrading zijn weer behoorlijk steil, en de groep valt wat uiteen, omdat ieder weer eigen tempo moet rijden… toch weer beetje afzien…
Dan komen we aan de stopplaats, (het is 16u ondertussen) en Frans moet even manoeuvreren in de smalle straat om de camionette te draaien. Iedereen is content dat ze frisse frisdrank kunnen nemen en de peperkoek valt ook danig in de smaak.
20 na 4 zit iedereen weer op de fiets, klaar voor de laatste 30 km.
Vanuit de volgwagen belt Hilde zoals beloofd naar het hotel om te laten weten dat we tussen 17.30 en 18.00u zullen toekomen. Het uur voor het avondeten zullen we dan wel afspreken.
Er volgen nog verschillende (pittige) klimmen, en afdalingen tot wel 10%; en op zo’n 15 km voor we aankomen lijkt het of ze ooit begonnen zijn met het herstellen van de weg: over een lengte van ettelijke honderden meters werd het asfalt afgeschraapt, en toen… niks meer. Dat wil zeggen: groeven, putten en losse steentjes. Aangenaam rijden is dat niet!
We naderen Horezu, en rijden het centrum in, en dan zijn we er!
Op het menu vanavond:
- Rundvleessoep
- Hoofdgerecht: varkensvlees, gegrilde groenten en aardappelpuree.
- Dessert: pannenkoeken met confituur
We checken in, de sleutels van de kamers worden verdeeld en we spreken af met de hotelbaas dat we om 18.45u met het busje willen vertrekken om het klooster en de pottenbakker te bezoeken.
We zijn met 10, en rijden naar het klooster. Dit behoort tot het Unesco- werelderfgoed. Degenen die er nog niet geweest zijn, kijken vol verwondering, en een oud nonnetje vertelt in moeilijk te verstaan Frans wat over de geschiedenis van het klooster. We mogen even in de kerk, maar daar is momenteel een dienst bezig dus we moeten zwijgen. GSM gebruik en foto’s maken is niet toegelaten.
Daarna rijden we verder naar de pottenbakker. Met klei die ter plekke gevonden wordt, draait de pottenbakker in een mum van tijd een schoteltje, kommetje, kopje… vol bewondering kijken we toe. Daarna haalt hij een stapeltje schoteltjes tevoorschijn die hij met enorm vaste hand beschildert.
Maar de verf die hij gebruikt bevat zware metalen dus die schoteltjes mogen zeker niet gebruikt worden om van te eten…
Daarna rijden we terug naar het hotel, de tafels buiten zijn al gedekt voor ons. We krijgen zelfgestookte tuica van pruimen aangeboden “van het huis”, en daarna het hierboven vermelde menu.Lekker, maar veel…
