Elk jaar op 5 december staat de wereld heel even stil bij de miljoenen vrijwilligers die zich overal ter wereld nuttig maken. Naar aanleiding van de Internationale Dag van de Vrijwilliger schreef Cristina Vladu (projectmanager thuiszorgproject TON) haar impressies neer over de samenwerking met de vele vrijwilligers actief binnen het ADR-TON-Thuiszorgproject.
Onze vrijwilligers zijn van alle leeftijden. Op dit moment zijn er binnen TON 10 vrijwilligers aan het werk met een vrijwilligerscontract (2 personen per pilootgemeente in het thuiszorgproject). De meeste van hen zijn leerkrachten, professoren, etc. Ze helpen bij het voorbereiden van een dossier voor toestemming en accreditatie voor het verlenen van thuiszorg in de 6 pilootgemeenten. In elke pilootgemeente zijn meer dan 20 vrijwilligers (dus meer dan 100 in totaal) actief. Jongeren promoten thuiszorg in hun directe omgeving, maar ook ouderen die zich nog fit voelen, engageren zich om anderen in nood te helpen.
In alle gemeenschappen waarin dit project loopt, is er een partnerschap met Belgische partners. Tezamen promoten zij actief burgerschap en vrijwilligerswerk. Wat betreft een bloeiend verenigingsleven, kunnen we nog veel leren van de Belgen! De vrijwilligersgroepen in de Roemeense gemeenschappen beginnen alvast te groeien. Nu dat het onderwerp ‘ouderenzorg’ uitgebreid aan bod kwam, werd verandering merkbaar in de vrijwilligersgroepen. Activiteiten die eerst nog sporadisch werden georganiseerd, werden activiteiten met een duurzaam en wederkerend karakter. De inzet: een lach toveren op het gezicht van onze oudere naasten. Informele groepen evolueerden naar formele, geïnstitutionaliseerde verenigingen. Ikzelf heb hieraan niets speciaal gedaan. Ik heb hen alleen geïnformeerd.
Het meest werd ik geraakt door het feit dat vele vrijwilligers uit hun comfortzone zijn getreden om anderen te verwelkomen. Daar ben ik zo trots op. Het hele thuiszorgproject bouwt op deze vrijwilligers en wij werden niet teleurgesteld. Meer zelfs, zonder deze mensen zou dit project niet mogelijk geweest zijn. Ook aan Belgische zijde ontbrak het niet aan vrijwilligersinzet: drie Belgische fietsers – en vrijwilligers – startten een campagne: ‘fietsen voor thuiszorg’. Via deze weg slaagden we erin om overheden en mensen te informeren over het thuiszorgproject. Meer zelfs, er werd ook geld ingezameld! Het fietspad loopt verder in 2017 met als doel om alle gemeenschappen te bezoeken die deel uitmaken van het project.
Wat deden de vrijwilligers? Samen met lokale facilitatoren namen ze deel aan lokale vergaderingen, ze herwerkten statuten of richtten een nieuwe associatie op. Ze trokken naar rechtsinstanties om de nodige documenten te verkrijgen voor het formaliseren van een NGO. Ze inspireerden andere mensen om ook te vrijwilligen, ze namen deel aan cursussen over het opzetten van een ngo, kinderen en jongeren voerden promotie voor het opstarten van thuiszorg via een fotowedstrijd, ze droegen hun steentje bij via het opzoeken van ouderen in nood, staken de handen uit de mouwen (door het betalen van rekeningen, het monitoren van bloeddruk, het kappen van hout en nog zo veel meer). Samen deden een oproep aan de gemeenschap om te zorgen voor elkaar, om te zorgen voor authentieke solidariteit.
Ik wens jullie allemaal het beste,
Cristina Vladu
