Vertrek: Caransebes / aankomst: Oravita
We zijn weer vertrokken onder de Roemeense zon! Mijn derde fietsreis met ADR in de Roemeense Karpaten, telkens in andere streken. Na deze reis zal ik weer een nieuw gebied van de Karpatensikkel befietst hebben. Bijzonder aan deze reis: mijn vader is er opnieuw bij. Twee jaar geleden reed hij ook mee in de Hoge Karpaten. En nu, op zijn 76ste waagt hij zich opnieuw aan 1000km en 10.000 hoogtemeters. Zijn laatste fietsreis van die afstand en aantal hoogtemeters.
We beklimmen lange cols en doorkruisen verschillende deelgebergtes van de Karpaten. Vandaag op het menu: de Munții Semenic, op hun beurt deel van de Munții Banatului).
Slatina-Timiș, het dorp aan de voet van de Trans Semenic, is sinds 1987 verbroederd met Geel. We kregen koekjes en koffie, en een presentatie in het medisch centrum, gebouwd met de hulp van Geel en ADR.
Waartoe solidariteit van 2 gewone inwoners van Geel kan leiden, Paul Helsen en Ria Embrechts, de bezielers van ADR, is zonder meer indrukwekkend. Ze liggen aan de wieg van wat uitgroeide tot een samenwerking van ondertussen al 37 jaar. In de ontwikkelingssamenwerking heet dit ‘de vierde pijler’. Het doet de vraag rijzen wat mensen drijft om zich zo hard te focussen op 1 dorp. Maar als iedereen zo 1 solidariteitsfocus zou hebben… En uiteindelijk is het hun passie voor Roemenië die Vlaanderen de vooralsnog énige meerdaagse fietsreis in dit prachtige bergland biedt.
De TRANS SEMENIC is een col van 25km, met een korte afdaling en een plateau, voor de eindklim tot 1010m hoogte. De uitzichten op de top: knalgroene bergen zover het oog reikt, onder een diepblauwe lucht.
Rond ons ligt het Nationaal Park Semenic, een van de meest uitgestrekte oerbossencomplexen van de EU. In die oerbossen rijden wij niet, maar 5 jaar geleden drong ik er als journalist diep in door, voor de reportage ‘Europa’s laatste oerbossen veranderen in houtfabrieken’ (https://www.mo.be/…/europa-s-laatste-oerbossen…
Ik vond houtkap met verstreken vergunningen, ongemerkte bomen gekapt – wat kon wijzen op illegale houtkap, en een heel systeem dat het overheidsbedrijf “Romsilva” had opgezet om zo weinig mogelijk oerbossen te moeten beschermen en er veel mogelijk te kunnen te kunnen kappen. Zo aanvaardde Romsilva voor Nationaal Park Semenic geen enkele van de beheersplannen van zijn eigen biologen, die grote delen van het park wilden beschermen tegen houtkap.
Na de middagpauze hadden we nog maar 50km te gaan. Maar 1 blik op het hoogteprofiel zei voldoende: dit zouden 50 zware kilometers worden. 1 beklimming van 11km. En daarna een eindeloze opeenvolging van beklimmingen en afdalingen door het groene universum, en beklimmingen in afdalingen en afdalingen in beklimmingen. Afmattend, zeker bij 30 graden en onder een loden zon. Maar klagen? Neen, zéker niet!
Ik had de hoogtemeters al opgestapeld, omdat ik op de top van elke lange beklimming weer afdaal tot bij mijn vader. Om hem te vergezellen op zijn klimtocht naar boven.
De rit eindigde met een 12km-lange adrenalinestoot. Een racebaan naar 600 meter lager in Oravița.
Morgen steken we de Munții Locvei over, en knallen we dan 100km langs de Donau op de Servische grens.
Hopelijk kunnen we genieten van enige nachtrust. Bekijk eens het filmpje op het einde. Die klanken weerklinken door het hele hotel tot diep in de nacht… Een Roemeens trouwfeest, het blijft iets ‘speciaal’.
meer foto’s : https://www.strava.com/activities/11659366249
tekst en foto’s Pieter Stockmans
