Donderdag 3 juli 2025.
Om half 7 loopt de wekker af, want we ontbijten vandaag al om half 8, en gaan proberen van om half negen te vertrekken. De gebruikelijke etenswaren staan klaar, maar: op is op. Zo waren er 6 of 7 potjes yoghurt, en wie er niet direct eentje genomen had, had er geen want “there is no more yoghurt today…”
Dan weer camionette laden, bidons vullen, spandoek terug achter op de wagen hangen, en nog een groepsfoto voor het hotel. Uiteindelijk is het toch nog 5 voor 9 geworden als we kunnen vertrekken.
We rijden in 1 groep tot km 24, vanaf dan is het eigen tempo.
We zijn exact 1 uur later als we door het eerste tunneltje rijden.
Om 10.00u staan we plots stil: op het muurtje rechts van ons staat een beer! Daar moeten natuurlijk foto’s van gemaakt worden. Wauw.
Het is ook rond dit tijdstip dat we een eerste “bear-alert” op de smartphone doorkrijgen. In eerste instantie denken we dat dit effectief gaat om de beer die we gezien hebben.
Op km 32 stoppen we even om de drinkbussen bij te vullen, en Frank uit de nood te helpen: het schoenplaatje van zijn linkerschoen is afgebroken, en er wordt een ander plaatje ondergezet zodat hij weer verder kan.
Een paar kilometer verder zit een grote, zo te zien oudere beer aan de rechterkant van de weg. En weer stoppen we om foto’s nemen, ondanks de instructies van “bear-alert”, en ik maak een filmpje (veilig vanuit de camionette) van de beer die met zijn kop schudt, en uiteindelijkMachtig.
We krijgen weer een “bear-89alert” op de GSM. En even later komt een brandweerjeep met loeiende sirenes aangereden, we denken om de beer te verjagen.
Een beetje verder zit er weer een beer, deze keer aan de linkerkant van de weg. Frans stopt zodat ik wat foto’s kan nemen.
Daarna is het een heel stuk dalen, en dan weer klimmen tot km 72, dan gaan we eten in Cabana Conacul Ursului, spaghetti bolognaise. Om 12.45u schuiven we als laatsten bij aan tafel, en kan de spaghetti opgediend worden.
Het smaakt ons! Een of meer frisdrankjes erbij, en we hebben weer energie, want er volgen nu 11 klim-kilometers.
De bidons worden nog bijgevuld, en dan de fiets op.
Om 13.55u vertrekken we met de camionette, 10 minuten na de laatste fietser.
Het tempo ligt laag, bij momenten amper 5 km per uur, dat wil wat zeggen over de zwaarte van het parcours en de steilte van de helling!
Het is bijna 15.00u als we vóór de tunnel verzamelen om wind- of regenvestjes aan te doen, en nog een groepsfoto te nemen. Wie fietslampjes bij heeft, zet die op zijn fiets, want we moeten dus door een tunnel, en zichtbaarheid is heel belangrijk!
Eenmaal uit de tunnel is het dalen geblazen, we rijden even naar voren en plaatsen ons aan de kant van de weg zodat we foto’s kunnen maken van de fietsers. Ze dalen gezwind. Op het einde van de afdaling komt er nog een beer aangestapt, ook deze kan ik een tiental seconden filmen vanuit de wagen.
We dalen alsmaar verder tot aan pension Pastravul. Daar vernemen we dat er die middag een motard gedood is door een beer, vermoedelijk toen hij de beer wou voederen. Nu weten we waarom we zo vaak die “bear-alerts” gekregen hebben, en dit verklaart meteen ook de aanwezigheid van politie, gendarmes, ziekenwagen, brandweer op de Transfagarasan… Toch om even stil van te worden. De beren zien er schattig en knuffelig uit maar het zijn wel wilde dieren die hun instinct volgen.
Na de verdeling van de kamersleutels gaan Frans en ik boodschappen doen, en de camionette voltanken. We kopen nog water, bananen en muesli-repen.
Als avondmaal is er barbecue voorzien: 2 worstjes en 1 stuk varkensvlees met frietjes, koolsalade en brood.
En als afsluiter van de maaltijd een lekker stukje homemade limoenkaastaart.
Morgen moeten we vroeg op: ontbijt om 7.30u, en vertrek met de fiets om 8.30u ten laatste. De Ronde van Sibiu is namelijk vandaag gestart, en we moeten zorgen dat we op tijd in Apold zijn voor de weg (tijdelijk, weliswaar) wordt afgesloten voor ons om de echte coureurs door te laten!
