Zondag 6 juli 2025.
Wanneer we ‘s morgens te voet van het verblijf Unglerus naar restaurant Unglerus gaan, staat de zon al hoog aan de hemel warmte te geven: het is al 25 graden…
Tijdens het ontbijt krijg ik telefoon van Flanderhof om te vragen hoe laat we er deze middag zullen zijn. Ik zeg haar dat ik wat later zal terugbellen want ik weet het zelf ook niet.
Om kwart na 9, na de groepsfoto, vertrekken we, en ik bel terug naar Flanderhof: om 12 u zullen we er zijn!
Vandaag rijdt Rudy mee in de camionette, hij sukkelt al langer met ontstekingen in zijn linkerknie, en is daarvoor in behandeling. Zijn arts gaf hem toelating om mee naar Roemenië te gaan op voorwaarde dat hij niets forceerde. Hij heeft de hele week goed gefietst, maar eigenlijk had hij elke dag toch wat meer pijn, niet goed dus…
Het landschap is glooiend, met de Karpaten op de achtergrond.
In het dorpje Nocrich stoppen we voor een snack en wat cola of limonade, de bidons worden bijgevuld en dan is het nog een 22 km tot aan Flanderhof, waar de lunch zal klaarstaan.
En we zijn weer heel goed op tijd: om 2 voor 12 parkeren we de camionette. Wie wil kan zijn fietsschoenen uitdoen, en sandalen of slippers aandoen, dat stapt makkelijker op de kasseitjes.
We worden hartelijk ontvangen en de gerante van Flanderhof zegt dat we de toren met de bibliotheek van Professor De Maere mogen bezoeken, waar we een schitterend uitzicht hebben op de omgeving. Ondertussen maken zij en een medewerkster onze lunch verder klaar. We eten in het gebouw zelf, waar het heerlijk koel is door de dikke muren en kleine ramen.
Er is weer keuze te over: vers fruit, tomaten, komkommer, paprika’s, auberginekaviaar, tomaat-mozzarella, dikke plakken gerookt varkensvlees, spek, vers wit brood, 2 soorten salami… Er is water, koffie, thee, en frisse zelfgemaakte limonade. Na het eten brengt de mevrouw nog schotels met 2 soorten cake.
Daarna gaan we kijken naar de houten huisjes uit de Maramures die hier heropgebouwd zijn, en die nu ingericht worden als vakantiewoningen. Beneden is er een keuken, een badkamer en een woonkamer, boven 2 slaapkamers.
Om 20 na 1 gaan we terug vertrekken, het is ondertussen 30 graden, maar het lijkt veel warmer.
Na een poosje volgt er een redelijk steile klim van zo’n 5 kilometer, gelukkig gevolgd door een afdaling van 5 kilometer. Rechts van ons ligt een dal, met velden, weilanden, grote rollen hooi, en schapen!
We stoppen nog even aan een picknickplek naast de rivier, waar verscheidene Roemeense gezinnen in de schaduw genieten van hun zondagse picknick. Dirk gaat in het gras naast een gezin zitten en zo te zien lukt de conversatie wel, want als hij terug komt naar de groep, heeft hij een blikje bier vast.
We vertrekken, het is warm, 35 graden ondertussen, en dan rijden we voorbij een voetbalterrein waar een tornooi bezig is: The Talmaciu Junior Cup. Naast de pleinen staan kraampjes waar versnaperingen en hebbedingetjes verkocht worden.
We rijden rustig verder, zo dadelijk, vóór de laatste (en steilste!) klim van vandaag, houden we nog even halt om de bidons te vullen.
We rijden doorheen een heel mooi dorp met grote villa’s en hotels met wellnessvoorzieningen.
Daarna wordt de weg heel slecht: eerst gewoon slechte weg met veel keien en steentjes en putten, en daarna wegenwerken op de andere weghelft. Het verkeer wordt er geregeld door tijdelijke verkeerslichten.
Met nog 20 kilometer voor de boeg houden we een laatste bevoorrading. Die is welkom: water, cola, de laatste limonade, chocolade, rijstpap, zoute koekjes, ieder neemt waar hij behoefte aan heeft. Als we weer vertrekken vallen er 10 druppels regen, maar die zijn al opgedroogd voor ze goed en wel de grond raken.
De laatste beklimming van deze reis is echt wel zwaar, er moet geklommen worden van 500 naar 1300m. Ieder op zijn eigen tempo, en om 18.00u arriveren we met de camionette aan het hotel boven in een skidorp.
Iedereen feliciteert elkaar, en we drinken een grote pint bier, met of zonder alcohol, of een frisdrank, en daarna worden de fietsen gedemonteerd en met de bagage in de camionette geladen. Dit trekt toch wel wat aandacht van andere hotelgasten, wat we niet zo fijn vinden. Ze kijken naar de fietsen en vragen wat zo een fiets wel kost…
En hier hebben we geen plek om de camionette zodanig in een hoek te parkeren dat de zij- en achterdeuren niet geopend kunnen worden.
Ondertussen gaan Frans en Hilde naar de receptie voor de kamerverdeling. De hotelbaas is een Indiër die geen Engels spreekt, hij stuurt een van zijn medewerkers met ons mee. Die man is ook Indiër en spreekt met een zwaar accent, maar we verstaan elkaar. Achter het eigenlijke hotel staat een apart gebouw, met beneden een zwembad en sauna, en wasmachines voor het hotellinnen, op de bovenverdieping zijn kamers. Aan de linkerkant van het gebouw bevinden zich 6 kamers, die zijn allemaal voor ons. Het zijn kleine kamers, met tweepersoonsbedden, en een kleine badkamer. Er is wel airco! De badkamer is een “wet-room”, een natte kamer, dwz dat douche, wc en wastafel in 1 ruimte staan maar dat de douche geen deuren of gordijn heeft, en dat de hele vloer nat is na het douchen. De wastafel is piepklein, zoals die bij ons in de wc geplaatst worden… Zowel de badkamer als de slaapkamer hebben geen gordijnen…
We krijgen een apart lokaal voor het avondmaal en het ontbijt morgen, met 2 grote ronde tafels.
Om 20.30u gaan we eten.
Lekkere soep met stukjes kalkoenvlees, daarna honinggeglazuurde ribbetjes van de bbq, met aardappelen en een slaatje van zure groenten: stukjes augurk, paprika, bloemkool…
Als dessert een plak gebak met kersen. Lekker!
Na het eten heeft Jef nog een afscheidswoord voor de groep, en de groep ook voor de 3 begeleiders.
Daarna, het is dan toch al 22.30u gaan Jef en ik slapen: het alarm van de gsm staat op 5 uur, wij vertrekken morgen vroeg met de camionette…
